Kiedy wkraczamy w Czar Marzeń Uniwersalnego OM, nie ma czasu, istnieje tylko wewnętrzna przestrzeń. To właśnie w tej bezczasowej przestrzeni można odzyskać wewnętrzną wizję i wprowadzić w nią moc.

Irena Galińska: mistrzyni gry na gongach, muzykoterapeutka, zodiakalny Skorpion. W swojej twórczości i pracy terapeutycznej wykorzystuje gongi, śpiewające misy, dzwonki i inne starożytne instrumenty, które od lat kolekcjonuje, przywożąc z różnych zakątków ziemi. Grała u boku takich artystów, jak: Don Conreaux, Monika Stadler, Christian Dangle, Aidan McIntyre, Krzysztof Ścierański, Phil Minton, Mikołaj Trzaska, Peter Fris, Malku (James Arevalo Merejildo), Phil Gruber, Piotr Rodowicz. Koncertuje nieprzerwanie od lat dziewięćdziesiątych: w Europie (w siedzibie ONZ, Wiedniu, Berlinie, Warszawie, Moskwie), Ameryce Łacińskiej (Peru) i Oceanii (Nowa Zelandia). Między mną a widownią nie ma żadnej bariery, wytwarza się za to silna energetyczna nić, a pozytywne wibracje niosą ukojenie i radość – mówi artystka.

Założycielka i Prezeska Instytutu Wiedzy Waleologicznej oraz Wydawnictwa Wena Studio Twórczej Ekspresji. Zaangażowana promotorka wielu terapii alternatywnych. Od ponad 25. lat nieustannie szuka i sprowadza do kraju najbardziej skuteczne metody terapeutyczne, terapeutów i twórców tych metod. Organizuje warsztaty, seminaria, programy edukacyjne, zaprasza do współpracy niezwykłych mistrzów, naukowców, terapeutów z całego świata. Instytut Wiedzy Waleologicznej jednoczy ludzi i kultury różnych krajów i kontynentów. Wydała wiele książek i każdego dnia szuka nowych dróg, aby było lepiej i wspanialej w tworzonej przez nią społeczności.

Członkini UNESCO. Prowadzony prze nią Instytut Wiedzy Waleologicznej (IWW) jest firmą uznaną i mającą poparcie tej międzynarodowej organizacji.

Dyskografia:

Po wprowadzeniu IWW w erę internetu konceruje on-line.  Rozpuszczanie Materii | Gilbert Renaud | Irena Galińska
„New Genesis” (2009 r., Irena Galińska, Piotr Rodowicz, Jarosław Regulski)
„Przebudzenie Pumy” (2006 r., Irena Galińska, Mallku, Evelyn Guimaraes de Paiva, Katarzyna Jeleń)
„Ścieżka Inicjacji Inków” (2006 r., Irena Galińska, Mallku, Evelyn Guimaraes de Paiva, Katarzyna Jeleń)
„Bractwo aniołów” (2006 r., Irena Galińska, Phil Gruber i Izabela Kopeć)

GONG – STAROŻYTNY INSTRUMENT POKOJU
Wibracje gongów wydawać się mogą nielogiczne, trudno je pojąć, zrozumieć, objąć… Podczas kąpieli w dźwiękach gongu umysł poddaje się, wycisza, oddając kontrolę emocjom. Artystka pokochała ten starożytny instrument o potężnych wibracjach, gdyż wytwarza najsilniej rezonujące dźwięki… Dzięki nim komunikuje się z publicznością – wytwarza energetyczną więź… Kiedy pod wpływem jej ruchów, muśnięć i uderzeń gong wibruje, głęboki muzyczny pogłos przenika ciało i duszę wszystkich obecnych… Oczyszcza umysł z negatywnych myśli i wzorców, a ciało uwalnia od napięć, bloków i wszelkich chorób.

Muzyka gongów towarzyszy ludzkości niemal od zarania – pełniła ważną rolę kulturową, wywierając kolosalny wpływ na życie społeczne. Po dziś dzień manifestuje uniesienie i dumę w czasie oficjalnych obrzędów i rytuałów. Niesie spokój, ukojenie, przywraca harmonię domowego ogniska. Wyraża przede wszystkim radość i umiłowanie życia.

Instrumenty takie jak gongi tybetańskie, misy śpiewające, szamańskie bębny, konchy, flety, wykorzystuje się od tysięcy lat do leczenia wszelkich dolegliwości. Służą też do pogłębiania pracy nad sobą, rozwoju duchowego i osobistego.

Według historyków i muzykologów pierwszy gong pojawił się na początku epoki brązu, ok. 3500 r. p.n.e., na terenie Mezopotamii. Rozpowszechnił się na Bali, w Tybecie i w Indiach – jako symbol pokoju. Gongi zwykle przetapiano z broni pozostałej po działaniach wojennych. Ich dźwięk obwieszczał ludziom nastanie pokoju. Do Europy sprowadzili go mnisi tybetańscy, migrujący na Zachód po chińskiej inwazji na Tybet. Gong jest uniwersalny. Wszystkie istoty ludzkie są wrażliwe na jego dźwięk.